Δεύτερη σερί μέρα debate και η σαπίλα συνεχίζεται. Τι νόημα έχει να κάτσεις να δεις ένα πράμα που ξέρεις πριν ακόμη ξεκινήσει τι θα ρωτήσει ο ένας και τι θα απαντήσει ο άλλος?
Για φαντάσου όμως να γινόταν ένα debate του στυλ ''Murder By Death''...
Σαν τη ταινία του Neil Simon ρε παιδί μου. Μαζεύουμε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς (sic) τους καθίζουμε σε ένα τραπέζι και τους λέμε:
''Όταν το ρολόι χτυπήσει δώδεκα κάποιος απ'τους παρευρισκόμενους θα βρει φριχτό θάνατο και ο δολοφόνος του βρίσκεται σε αυτό το τραπέζι.''
Ακολουθεί πανικός. Όλοι αρχίζουν να βλέπουν τον διπλανό τους ως πιθανό δολοφόνο και δεν αργούν να ξεκινήσουν οι φωνές και οι αλληλοκατηγορίες (πράγμα που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς). Η ώρα περνά και ο τρόμος είναι πλέον ξεκάθαρος στα βλέμματα όλων.
Τα νεύρα είναι τσιτωμένα όσο δεν πάει άλλο και ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι καταστρέφοντας το μακιγιάζζζ (έτσι προφέρεται) των εκπροσώπων του κοινοβουλευτισμού (ουδέν σχόλιο). Και τότε... το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα! Τα φώτα σβήνουν.
............
1 σχόλιο:
εναλλακτικος τιτλος : Fetten Jahre Sind Vorbei!
Δημοσίευση σχολίου