Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Ντίτζιταλ ριμάστερ

Τέρμα η ψηφιακή. Για τη φωτογραφική μηχανή μου λέω. Τέλος οι καθαρές φωτογραφίες με ανάλυση 12 mega pixels (εντάξει 7.2 έχει η δικιά μου) και ζουμ 5x.
Φέτος στις διακοπές θα βγάλω τις φωτογραφίες μου με μια πλαστική, φτηνιάρα (εντάξει 80 ευρώ είχε) Diana. Αυτή την απομίμηση της κινέζικης μηχανής του '60 με το πλαστικό φακό και το φλας-κουμούτσα.
Μιλάμε για άλλη φάση, αναλογική. ''Καμένες'' φωτογραφίες, χρώματα ό,τι να'ναι, μαυρισμένες γωνίες και θαμπό οτιδήποτε κινείται. Και αυτά εάν είσαι τυχερός και δεν μπει φως απ'τις χαραμάδες της μηχανής και κάψει το φιλμ. Ναι, παίρνει φιλμ. Καρουλάκι 120-άρι, ούτε καν το 135-άρι που έπερνε η πρώτη μου μηχανή.
Κατεβάζεις το διακοπτάκι του διαφράγματος, ακούγεται το κλικ και μένεις με την απορία ''Τώρα τι τράβηξα?'' μέχρι να πας στο φωτογραφείο για εμφάνιση.

Διάβασα ότι οι Deep Purple θα ηχογραφήσουν το καινούργιο τους άλμπουμ με αναλογικά μέσα και στη συνέχεια θα μιξάρουν τον ήχο σε digital μορφή.
Ο αναλογικός ήχος είναι λέει πιο ζεστός και ας μην είναι τέλειος όπως ο ψηφιακός. Όταν ηχογραφείς ψηφιακά χάνεται η αμεσότητα και το live συναίσθημα που υπάρχει στον μαγνητικό ήχο.
Και είναι αλήθεια. Άκου τον ήχο στους δίσκoυς του Django Reinhardt και πες μου. Μιλαμε για ηχογραφήσεις της δεκαετίας του '30 έτσι? Φοβερά πράματα!

Για να κάνουμε σούμα... Έχουμε 2009 και εγώ όταν τραβάω φωτογραφίες ακούγεται κλικ και όχι πλινκ ενώ οι Deep Purple ηχογραφούν όπως έκαναν 40 χρόνια πριν!

Εντάξει, κάτι θα τραβήξω και με τη ψηφιακή μηχανή. Γιατί θα θέλω να δείξω την παραλία που έκανα μπάνιο και θα φαίνεται κόκκινη με στραβό ορίζοντα (και αν...) ή θα θέλω μια αναμνηστική φωτογραφία με την παρέα και οι μισοί δεν θα φαίνονται.
Και εδώ που τα λέμε στα τραγούδια του Django η κιθάρα μία ακούγεται καθαρά και μία ''μπουκωμένη''. Άσε το βιολί που συνήθως είναι κομματάκι τσιριχτό.

Μάλιστα...
Λες τo θέμα τεχνολογία σε ήχο και εικόνα να έφτασε στο peak του και τώρα απλώς εκμεταλλεύεσαι τα προτερήματα του κάθε format χωρίς να έχεις το ταμπού του ''παλιού'' ή το trend του βινταζ?

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Meet the monster

Λένε ότι οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί μπορεί να έχουν ωραία φωνή αλλά είναι άσχημοι. Οι παρουσιαστές της τηλεόρασης είναι προφανώς όμορφοι αλλά από φωνή μπορεί να είναι και βατράχια.

Οι bloggers που ούτε τη φωνή τους ακούς, ούτε τους βλέπεις πρέπει να είναι πραγματικά τέρατα.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

Paul Weller, Θέατρο Βράχων



Ο μύθος κατέρευσε χθές βράδυ... Και καλά ο πιο στυλάτος μουσικός, modfather και άλλα τέτοια. Ούτε γιλέκα και στενά κοστούμια, ούτε βέσπες ούτε τίποτα. Αντίθετα ο Paul Weller έσκασε με t-shirt, έπινε σα νεροφίδα, έφτυνε σαν καουμπόυ και κάπνιζε σαν τη Λιάνα Κανέλλη!
Ας είναι... Καλύτερα μου άρεσε ''βρωμιάρης''. Και γενικότερα όλη η συναυλία (που κράτησε περίπου 2 ώρες) μέγκλα ήταν. Κυριολεκτικά όμως! Καλός ήχος, δεμένο το συγκρότημα και ο Weller κρατιέται μια χαρά. Καλύτερα απ'ό,τι περίμενα μάλιστα.
Έπαιξε ''τα πάντα όλα'' (εντάξει περίπου) απ'τα παλιά και 6 κομμάτια απ'το τελευταίο 22 Dreams. Δεν έπαιξε το Into Tomorrow βέβαια που πολύ το γουστάρω αλλά τι να πρωτοπαίξει σε δυο ώρες... Πρόλαβε να παίξει όμως The Changingman, You Do Something To Me, Eton Rifles, That's Entertainment, Wild Wood, Broken Stones, Shout To The Top, From The Floorboards Up, Town Called Malice.
Και γαμώ!

(Έλεος με τους μπετόβλακες που βάζουν να κόψουν τα εισιτήρια!)




Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Hombre

Μα καλα... βερμούδα, παντόφλες, ιατρική μάσκα και μεξικάνικο καπέλο?! Ο Jeffrey ''The Dude'' Lebowski την έκανε τη δουλειά? Πολύ μπροστά... Από τη μία οι Τζιτζίκα, Βρωμού, Σούι Σούμο, Γιγαντάκιας, Ταβέρνας, Σουν Τσουν με τα καλύτερα συνθηματικά ever και απ'την άλλη ο Μάγκας πιστολέρο. Respect στον προβοκάτορα πάντως. Φοβερή έμπνευση.

Να περιμένω ποινικοποίηση της βερμούδας και του μεξικανικού καπέλου? Πώς θα πηγαίνω στην παραλία τώρα?

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Σουρεάλ

Πρόσφατα πήρα ένα ταξί από το ''γκέτο'' (την Ομόνοια δηλαδή) για να γυρίσω σπίτι. Ο ταρίφας ήταν περίπου στα 50. Δεν ήταν ούτε απ' αυτούς με τη καδένα και το μακρύ νυχάκι, αλλά ούτε απ' αυτούς με το εικονοστάσι στο ταμπλό του αυτοκινήτου. Σύντομα περνάμε από μια κλούβα της αστυνομίας (η οποία παρεμπιπτόντως είχε κρεμασμένη στο πίσω τζάμι μια τεράστια ελληνική σημαία) και ο σιωπηλός μέχρι εκείνη την ώρα ταρίφας λέει:
''Μαζεύουνε, μαζεύουνε... να δω που θα τους βάλουνε στο τέλος''.
Εγώ δεν λέω τίποτα. Από τη μία βαριέμαι να πιάσω κουβέντα και απ' την άλλη δεν ξέρω που θα το πάει το θέμα οπότε είναι νωρίς για να πάρω θέση. Συνεχίζει όμως και λέει:
''Ό,τι μπορεί κάνει και ο Καραμανλής. Έχουν μαζευτεί όλες οι φυλές και γίνεται κόλαση. Έρχονται παράνομα και παίρνουν όλες τις δουλειές. Άσε που ο κόσμος φοβάται να βγει από το σπίτι του το βράδυ''.
''Ε καλά'', του λέω εγώ ''όρεξη είχε ο άλλος να φύγει από το Μπαγκλαντές και να έρθει στην Ιερά Οδό να καθαρίζει τζάμια... Κάποιος τον ανάγκασε να φύγει από τη χώρα του''.
''Εγώ δεν λέω να μην έρθουν στην Ελλάδα'' απαντά ο ταρίφας. ''Να έρθουν αλλά να κάνουν τα χαρτιά τους και να πληρώνουν όπως πληρώνω κι εγώ''.
''Εγώ είμαι από την Αλβανία'' λέει και μένω μαλάκας...
Η προφορά του ήταν τέλεια και μάλιστα καλύτερη απ΄αυτήν μερικών Ελλήνων που είναι απ' τ' κατρ' τ' Μγάλου Αλξάντρρρ.
Συνέχισε να μου λέει ότι έχει κάνει τα χαρτιά του και πληρώνει κανονικά φόρους και πως του βγαίνει η πίστη στη δουλειά ενώ ''αυτοί που έρχονται παράνομα'' δεν πληρώνουν τίποτα και επομένως την βγάζουν καθαρή!
Από εκεί κι έπειτα απλά κουνούσα το κεφάλι όταν μίλαγε.