A completely useless post

Μία το αχανές internet που για άλλο πράγμα ψάχνεις κι άλλο βρίσκεις, μία που δεν διαβάζω τις εφημερίδες στην ώρα τους... δεν πήρα χαμπάρι ότι στις 5 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 40 χρόνια απ'τη μετάδοση του πρώτου επεισοδίου του ''Monty Python's Flying Circus'' από το BBC.

Σουρεαλισμός, εξυπνάδες, βλακείες (ασφαλώς!), μαύρο χιούμορ, φιλοσοφία (περισσότερο to the point δεν γίνεται), φρέσκα φρούτα (αν με πιάνεις...), βλακείες (το έγραψα ξανά αυτό?), σκληρή σάτυρα (στα όρια της καφρίλας), χαζομάρες (που είναι πάνω κάτω το ίδιο με τις βλακείες) και τρέλα. Όλα αυτά τα έχει το Flying Circus.
Μιλάμε για εντελώς διαφορετικό (...and now for something completely different) τρόπο που βλέπεις τη ζωή (όχι απλά την κωμωδία). Ναι ρε συ, τρόπος ζωής που λένε και οι μεταλλάδες. Δε λέω μεγάλες κουβέντες (εντάξει μπορεί) αλλά οι άνθρωποι βλέπουν τη ζωή από άλλη οπτική γωνία. Τι άλλο να πεις όταν στη κηδεία του Graham Chapman ο επικήδειος λόγος που εκφωνεί ο John Cleese είναι παραλλαγή του ''Dead Parrot''...! Στο ίδιο κλίμα ήταν και ο λόγος του Eric Idle...
Και τώρα δεν πάνε πίσω. Σταφιδιάσανε και μυαλό δεν βάλανε. Δες για παράδειγμα τον Idle να σχολιάζει τα σχόλια που αφήνει ο κόσμος στο κανάλι τους στο youtube.
Χάπι Μπέρθντεϊ λοιπόν και Long live the Python!




Το πρώτο βίντεο το βούτηξα απ'το fan site των Python, Pythonline.

Το αχανές internet που έλεγα... Έψαχνα στο youtube να βρω κανένα βιντεάκι να κοτσάρω και συνειδητοποίησα ότι ο Chapman κάνει τον καθηγητή στο ''Can I Play With Madness'' των Maiden!