Ο μύθος κατέρευσε χθές βράδυ... Και καλά ο πιο στυλάτος μουσικός, modfather και άλλα τέτοια. Ούτε γιλέκα και στενά κοστούμια, ούτε βέσπες ούτε τίποτα. Αντίθετα ο Paul Weller έσκασε με t-shirt, έπινε σα νεροφίδα, έφτυνε σαν καουμπόυ και κάπνιζε σαν τη Λιάνα Κανέλλη!
Ας είναι... Καλύτερα μου άρεσε ''βρωμιάρης''. Και γενικότερα όλη η συναυλία (που κράτησε περίπου 2 ώρες) μέγκλα ήταν. Κυριολεκτικά όμως! Καλός ήχος, δεμένο το συγκρότημα και ο Weller κρατιέται μια χαρά. Καλύτερα απ'ό,τι περίμενα μάλιστα.
Έπαιξε ''τα πάντα όλα'' (εντάξει περίπου) απ'τα παλιά και 6 κομμάτια απ'το τελευταίο 22 Dreams. Δεν έπαιξε το Into Tomorrow βέβαια που πολύ το γουστάρω αλλά τι να πρωτοπαίξει σε δυο ώρες... Πρόλαβε να παίξει όμως The Changingman, You Do Something To Me, Eton Rifles, That's Entertainment, Wild Wood, Broken Stones, Shout To The Top, From The Floorboards Up, Town Called Malice.
Και γαμώ!
(Έλεος με τους μπετόβλακες που βάζουν να κόψουν τα εισιτήρια!)
2 σχόλια:
Τυχεράκια!
ψιλοζηλεύω...
Και να φανταστείς δεν θα πήγαινα. Όχι γιατι δεν μου αρέσει ο Weller, αλλά γιατί δεν το επέτρεπε ο προϋπολογισμός μου... Δεν πρόλαβα εισιτήριο για τον Santana όμως (άουτς!)και έτσι πήγα για uh huh oh yeh και άλλα τέτοια ωραία.
Δημοσίευση σχολίου