Κάτω από τις πέτρες

Μα πόσο γαμάτος ήταν ο ίσκιος του! Μεγάλος, δυναμικός, μπρατσαράς... Καμία σχέση με τον ίδιο δηλαδή. Εκείνος ήταν ένας συνηθισμένος τύπος με απαθές βλέμμα και μηδέν σεξ απίλ. Το τελευταίο καιρό μάλιστα είχε αρχίσει να χάνει τα μαλλιά του στη κορυφή του κεφαλιού και ένα μπιφτέκι σχηματιζόταν σιγά σιγά. Φυσικά στον ίσκιο του τα μαλλιά του έδειχναν πλούσια σαν χαίτη αλόγου.

Πως γινόταν αυτό δεν μπορούσε να εξηγήσει. Μήπως έφταιγε η γωνία που έπεφτε πάνω του ο ήλιος? Ή μήπως η αντηλιά έπαιζε με τα μάτια του? Όπως και να είχε, θαύμαζε τον ίσκιο του. Ο ίδιος μπορεί να μην είχε καθόλου αυτοπεποίθηση και καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αλλά τον ίσκιο του τον θαύμαζε. Για την ακρίβεια ήθελε να γίνει ο ίσκιος του. Οι φίλοι του τον κορόιδευαν για αυτό. Του έλεγαν ''ρε συ, θα γίνεις σκιά του εαυτού σου!'' και γέλαγαν με τις ώρες.

Όμως ό,τι και να έκανε αυτός παρέμενε ο ίδιος μαγκούφης που ήταν και πριν. Ήταν ιδέα του ή μήπως ο ίσκιος του τον χλεύαζε κι από πάνω (από κάτω για την ακρίβεια)? Έτσι αποφάσισε να μισήσει τον ίσκιο του. Τον μίσησε με τέτοια ένταση που πρασίνισε λίγο στη μύτη και τα αυτιά. Παιδεύτηκε αλλά στο τέλος τα κατάφερε και ξεφορτώθηκε από πάνω του αυτό το μαύρο πράγμα που του έκλεβε το μότζο. Τότε έκατσε στο πρώτο παγκάκι που βρήκε, μαγκούφης και χωρίς ίσκιο (και πράσινος στη μύτη και τα αυτιά).

Μαίρη Κρίστμας

Η τηλεόραση παίζει James Bond με τον Timothy Dalton, τον τρίτο χειρότερο James Bond όλων των εποχών. Πρώτος είναι ο Roger Moore και δεύτερος ένας αρκουδιάρης που είχε παίξει σε μία μόνο ταινία και δεν θυμάμαι καν το όνομά του. Εδώ και ένα χρόνο βέβαια όταν ακούω για 007 μου έρχεται στο μυαλό αυτός εδώ και μετά ο Μικρούτσικος.
(Ναι, τόσο καμένος)

Αύριο είναι Χριστ -ώπα πέρασε τις 12 η ώρα- Σήμερα είναι Χριστούγεννα. Θα βάλω να ακούσω το Ηeaven & Hell. Το πιο χριστουγεννιάτικο άλμπουμ που υπάρχει. Έχει και αγγελάκια στο εξώφυλλο. Έχει και τον Dio που είναι στα ντάουν του τελευταία...

Το ''Killing In The Name'' των Rage Against The Machine είναι πρώτο σε πωλήσεις/κατέβασμα αυτές τις μέρες στη Βρετανία λόγω μιας εκστρατείας που σκοπό είχε το μποϊκοτάρισμα του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού του X-Factor. Και να φανταστείς ότι στο ρεφρέν λέει "Fuck you, I won't do what you tell me"...

Ξεκινάω δική μου εκστρατεία για να φάνε σκόνη οι RATM. Αγοράστε όλοι τις ''Γυναίκες'' (a.k.a ''Γραβάτες'') του Μπονάτσου!

Yekermo Sew

εξαϋλώθηκα έγινα καπνός

κυκλοφορώ σε μπλουζάκι
και λίγα λέω...

Norah Jones "The Fall"

Διάβαζα για αλλαγή του ήχου της, αλλαγή των μουσικών της (δεν έμεινε ούτε ένας), για συνεργασίες με μουσικούς των Tom Waits, Joe Strummer, R.E.M., Al Green... εντάξει αυτός δεν μου κάνει εντύπωση. Θυμάμαι και μια διασκευή στους Arcade Fire ("Ocean of Noise") που είχε κάνει πριν από λίγα χρόνια και λέω "εντάξει το γύρισε στο alternative".

-Κουτσομπολίστικη παρατήρηση που μπορεί όμως να έχει σχέση-
Μετά το προηγούμενο άλμπουμ της "Not Too Late" χώρισε με τον μπασίστα της με τον οποίο έγραφε συνήθως τα τραγούδια της.


Τελικά δεν μου φάνηκε και τόσο μεγάλη η διαφορά απ'τα προηγούμενα άλμπουμ της. Μπορεί το πιάνο να έχει μπει λίγο στην άκρη και οι κιθάρες να έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά η ατμόσφαιρα είναι ακριβώς η ίδια. Χαλαρά κομμάτια (τα περισσότερα τουλάχιστον), απαλά φωνητικά (αυτά που ερωτεύτηκες εδώ) και η αίσθηση που σου αφήνει είναι ότι ακούς διασκευασμένα κομμάτια της.

Δυστυχώς όμως δεν το ευχαριστήθηκα όσο ήθελα. Τα κομμάτια δεν είναι και τόσο καλά και κάτι τους λείπει γενικότερα. Ίσως έπρεπε η ''αλλαγή'' στον ήχο της να ήταν μεγαλύτερη (το πήρες που το πήρες απόφαση... δώσ'του να καταλάβει!). Κρίμα ρε γαμώτο γιατί ούτε το "Not Too Late'' μου άρεσε πολύ, για άλλους λόγους βέβαια (ήταν περισσότερο country απ'ότι ήθελα).

Απολογισμός τριημέρου

Film ''Persona''

Δεν είχα ακούσει ούτε νότα απ'τους Film πριν απ'αυτό το άλμπουμ. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι και τόσο ''μέσα'' σε αυτόν τον ήχο. Το είχα κατεβάσει εδώ και μήνες από περιέργεια και το σνόμπαρα επιδεικτικά κάθε φορά που γέμιζα το mp3 player. Σκάσανε μύτη κιόλας καινούργιοι Porcupine Tree, Mars Volta... κόλλησα και με το ''Hot Rats'' του Frank Zappa, οπότε οι Film έμειναν στο ''F'' πίσω από τους Faust για καιρό.

Τελικά το έχωσα στο mp3 πριν από λίγες μέρες και το άκουσα στο δρόμο για τη σχολή. Μπορεί να ''έφταιγε'' η πρωινή λιακάδα ή η κοκκινομάλλα που με έτρωγε με τα μάτια της στο μετρό (ναι ρε!) αλλά το άλπουμ μου άρεσε με την πρώτη αυτιά.
Δεν ξέρω... το ''The Slip'' μου έβγαλε μια ωραία μελαγχολία σαν να κοιτάς κιτρινισμένες φωτογραφίες. Το ''Airbus'' έχει κάτι σκοτεινό που Joy Division-οφέρνει αλλά δεν παίρνω και όρκο αφού δεν τους κατέχω κιόλας. Χώνει και λίγο παραπάνω σε σημεία όπως στο ''Filter'', ενώ γκρουβάρει ωραία στο ''Prince'' και στο ''Retroic''. Γενικά μούφα κομμάτι δεν βρήκα. Αν ζοριστώ πολύ θα βγάλω το ''The Machinist'' αλλά τεσπα. Στο άσχετο βέβαια μου θύμισε το ''Spectres'' των Blue Oyster Cult...

Ωραίο άλμπουμ που θα ξανακούσω στην εξεταστική για να πάνε τα φαρμάκια κάτω.

πάρ'το όπως θες (yo!)

πάρ'το όπως σε βολεύει

http://buenaventurasc.blogspot.com/2009/11/buena-ventura.html

Vive la Fête

Yann Tiersen & Your Hand In Mine, Fuzz, 14/11/2009

Ο Μάνος Μηλονάκης και ο Γιώργος Παπαδόπουλος είναι οι Your Hand In Mine τους οποίους δεν ήξερα αλλά χάρηκα που τους έμαθα. Μαντολίνα, ξυλόφωνα, ακορντεόν, πλήκτρα με τις κατάλληλες λούπες, έπαιζαν ''απλές'' μελωδίες και έστρωσαν το χαλί για τον γάλλο που έπαιζε αμέσως μετά. Βέβαια όπως φάνηκε στη συνέχεια, το ντουέτο ήταν πιο ''Tiersen'' και απ'τον ίδιο τον Tiersen...

-Goodbye Amelie-

Ο Yann Tiersen αποχαιρέτησε τον Λένιν, την Αμελί, τον Ταμπαρλί και γενικότερα τον ''Tiersen'' ήχο του. Ούτε νότα δεν ακούστηκε από ακορντεόν ή πιάνο. Έχω την αίσθηση ότι οι περισσότεροι (οι περισσότερες μάλλον) στο Fuzz ξενέρωσαν με την post rock εκδοχή του γάλλου αλλά εμένα μου άρεσε (αν βοηθούσε και ο ήχος του Fuzz τότε θα μου άρεσε περισσότερο). Δεν είχαν χαθεί αυτές οι ''παλιομοδίτικες'' μελωδίες, ούτε η μελαγχολία από τη μουσική. Αν έπαιζε δηλαδή τα ίδια κομμάτια και αντί ηλεκτρικής κιθάρας, μπάσου και ντραμς χρησιμοποιούσε ακορντεόν, μαντολίνο και γραφομηχανή(!), τότε θα άκουγες τον Tiersen της Αμελί. Και αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η εκτέλεση του Valse d'Amelie (δηλαδή το κομμάτι που τον έκανε πασίγνωστο) με ήχο Mogwai(!). Προσωπικά μόνο τους Jethro Tull έχω δει να κάνουν κάτι παρόμοιο με το Aqualung πριν μερικά χρόνια στο Λυκαβητό. Ρισπέκτ.

5 και σήμερα

Ο Spiderman έπεσε στην αυλή μου

Τηλεφώνησα στη θεία May αλλά δεν το σηκώνει.
Τι να κάνω?